تاکید بر حل مشکلات، مشکلات خبرنگاران را حل نمی کند
اکرم رضائی نژاد
روز خبرنگار که از راه میرسد همه مشکلات خبرنگاران مرور می شود و هر ساله مسئولان برای حل مشکلات خبرنگاران وعده می دهند. گاهی نیز در این روز نشست هایی تحت عنوان «بررسی چالشهای خبرنگاران» برگزار می شود اما روز بعد به فراموشی سپرده می شود.
امسال نیز از این قائده مستثنی نبود. مثلا در جلسه علنی روزیک شنبه مجلس و مصادف با روز خبرنگار، تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در ابتدای سخنانشان روز خبرنگار را تبریک گفتند و بر لزوم حل مشکلات خبرنگاران تاکید کردند.
مجتبی یوسفی عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی گفت: روز خبرنگار را به قشر زحمتکشی تبریک میگویم که برای رساندن مطالبات به حق مردم در شرایط سخت و کرونا تلاش می کنند به خصوص دو خبرنگاری که برای اطلاعرسانی درباره محیط زیست جانشان را از دست دادند.
سید ناصر موسوی لارگانی نماینده فلاورجان نیز اظهار کرد: لازم است در مجلس یازدهم یعنی مجلسی که انقلابی است بیشتر از قبل به فکر خبرنگاران عزیز باشیم که بعضا در جایگاههای خطرناک حضور پیدا میکنند. آنها از بیمه و حقوق کافی برخوردار نیستند. علاوه بر این متاسفانه برخی از خبرنگاران حقوق ثابت نداشته و به صورت خبری کار می کنند و نداشتن حقوق مکفی مشکلاتی برای آنها ایجاد کرده است.
سید سلمان ذاکر نماینده ارومیه در مجلس شورای اسلامی نیز گفت: خبرنگاران سخت کوش رابط بین مردم و مسئولان و انعکاس دهنده مشکلات هستند که قدردان زحمات آنها در ایام سخت هستم. انشاءالله مشکلات آنها مثل مسکن و بیمه خبرنگاران حل شود.
احمد امیر آبادی فراهانی نماینده قم در مجلس شورای اسلامی نیز ابراز امیدواری کرد که مشکل خبرنگاران در دولت جدید و توسط مجلس انقلابی حل شود.
به این ترتیب امسال هم روزخبرنگار با تاکیدهای مسئولان به حل مشکلات این قشر گذشت.
خبرنگاران در حالی دردها، مشكلات و مسائل جامعه را مطرح و بیان می كنند كه در حل مشكلات ابتدایی و صنفی خود درمانده اند و گوش شنوایی برای حل مشكلات آنها وجود ندارد.
خبرنگاری شغلی است که اگر عاشق آن نباشی، نمیتوانی دوام بیاوری. زمانی که یک نفر میپذیرد نماینده افکار عمومی باشد سختیها و مخاطرات آن را هم به جان میخرد. خبرنگاران خود را وکیل مدافع مردم میدانند و برای بهبود شرایط زندگی آنها و افزایش رضایتشان، بیمنت تلاش میکنند و گاهی حتی جلو کمکاری برخی مدیران قد علم می کنند.
طی مدت زمانی که ویروس کرونا تمام جهان را در بر گرفته باز هم خبرنگاران در خط مقدم پوشش جلسات و اطلاع رسانی در مورد این ویروس بوده و به منظور آگاهی بخشی کامل به مردم سلامت خود و خانواده را به خطر انداخته و بسیاری به این ویروس مبتلا شده اند.
هیچکس بهاجبار خبرنگار نمیشود، اما تلخی ماجرا اینجاست که بعضی برخلاف میل باطنیشان و به دلیل مشکلات این شغل را رها میکنند.
اگرچه تغییری اساسی به لحاظ کمی و کیفی در وجوهات مختلف عرصه خبرنگاری ایجاد شده، اما مشکلات خبرنگاران همچنان به قوت خود باقی است؛ نبود تشکل صنفی برای خبرنگاران برابر با انباشت مشکلات فراوان است، نبود تضمین و امنیت شغلی از دیگر مصائب این قشر است، بانوان خبرنگار كه بعضا به مرخصی ضروری نیاز پیدا میكنند بلافاصله پس از وقفه در فعالیت، كار خود را از دست می دهند.
همچنین مسائل و مشکلات مالی برجسته ترین دغدغه خبرنگاران است. این مساله به عنوان جدیترین آسیب در عرصه خبرنگاری تلقی میشود. مدیران عرصه مطبوعات نیز خود با این مشکل دست و پنجه نرم میکنند. مشکل مالی مدیران منجر به بیثباتی مطبوعات و تحتالشعاع قرار گرفتن زندگی خبرنگاران می شود.
این قشر همیشه به عنوان چشم و گوش و بازوان دستگاه های اجرایی در حل مشكلات معرفی شده اند اما مشكلات آنها هیچ گاه به درستی دیده و یا شنیده نشده است.
خبرنگاران تنها در یك روز از سال و آن هم در روز خبرنگار، دیده می شوند اما در همین روز هم شنونده ای برای مشكلات نیست.
برای رفع مشکلات خبرنگاران حرف زیاد زده میشود اما تاکنون قابل حل نبوده چرا که ارادهای برای حل این مشکلات از سوی مسئولان مشاهده نشده و یا جایگاه خبرنگاران برای آنان ارزشی نداشته است.
با وجود اینکه تاکنون برای یک سری مشکلات راهحلهایی پیشبینی و مطرح شده اما هنوز بسیاری از مشکلات خبرنگاران حل نشده است.