آبادان در هراس، زنجیره ناپدید شدن دختران

ساره جعفرقلی

پایگاه خبری افق و اقتصاد ، بعد از اعلام مفقودی ستاره حیدری، دختر ۱۹ سالۀ آبادانی، جامعه محلی دوباره با هراس جدی روبرو شده است گویا این آدم ربایی به هشت تن رسیده است.

به گزارش خبرنگار افقق و اقتصاد، بر اساس اظهارنظر ساکنین و گزارش مردمی، این تازه‌ترین مورد نیست، پیش از آن نیز مرضیه البوغبیش، زن ۴۰ساله‌ای در نزدیکی همان منطقه (محدوده «پارک شاپور») ناپدید شده بود.
آن‌ها می‌گویند در ماه‌های اخیر دست‌کم هشت مورد ناپدید شدن زنان و دختران در آبادان گزارش شده اما هیچ‌کدام مانند ستاره حیدری رسانه‌ای نشده‌اند و کمتر جدی گرفته شدند.
در مورد ستاره حیدری طبق گفته پدرش او شامگاه پنج‌شنبه ۱۵ آبان‌ماه برای خرید لوازم تحریر از خانه خارج شد؛ مغازه تنها ده دقیقه تا منزل فاصله داشت. بازگشت دختر در آن مسیر هیچگاه اتفاق نیفتاد.
بررسی فیلم‌های دوربین مداربسته نشان می‌دهد دختر هنگام عبور از خیابان ـ حوالی پارک مقابل مغازه ـ مورد توجه رهگذران قرار گرفته، سپس ناپدید شده است.
این درحالی‌ست که بسیاری ساکنین از ترس گزارش می‌دهند که حتی درخواست «اسنپ» برای جابه‌جایی نیز جرات ندارند.
شواهد و روایت‌ها حکایت از آن دارد که ممکن است با یک «سری» ربایش در آبادان مواجه باشیم؛ موضوعی که تا کنون نه بررسی شفاف نه به صورت جدی رسانه‌ای شده است.

تا کی دختران ایرانی باید ترس داشته باشند ؟

هر بار که خبری از گم شدن یک دختر یا زن در آبادان منتشر می‌شود، صدایی در دل شهر می‌پیچد: «نوبت من کیست؟» اما این صدا اغلب در میان شایعات گم می‌شود، در میان ضعف واکنش مسئولان، و در فضای سکوت رسانه‌ای اکنون با ناپدید شدن ستاره حیدری و عدم بازگشت او به خانه، توجه به فاجعه‌ای که ممکن است سیستماتیک باشد، ضروری به نظر می‌رسد.
اگر آنچه ساکنان می‌گویند حقیقت داشته باشد، ما نه با یک مورد بلکه با یک زنجیره روبرو هستیم؛ زنجیره‌ای که با ترس، تهدید و گم‌شدن «بی‌صدا» ادامه یافته است.
ما یک زمانی اسید پاشی دختران داشتیم که آن هم هیچ وقت روشن نشد و حالا این موضوع دیگر از حد توان زنان سرزمین ما خارج است.

فراخوان برای مسئولان

شهروندان آبادانی حق دارند بدانند چه بلایی بر سر دختران و زنان‌شان آمده است.
اگر واقعاً چند مورد ناپدید شدن وجود داشته، مسئولان امنیتی، قضائی و انتظامی باید به طور شفاف آمار بدهند، روند رسیدگی عمومی کنند و نتیجه را به اطلاع مردم برسانند.
رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری باید به این موضوع حساس شوند؛ نباید اجازه دهند «گم شدن» زنان صرفاً در حد شایعه باقی بماند.
خانواده‌ها، دوستان و شاهدان باید احساس امنیت کنند تا از ترس و فشار اجتماعی یا تهدید احتمالی، سکوت نکنند؛ هر سرنخی می‌تواند حکم یک دانه شن را در انبار کل زنجیره بدهد.
اگر این موضوع صحت داریم یا شایعه است مسوولان باید این موضوع را شفاف سازی کنند و مردم آبادان را این هراس برهانند.